ज्ञानदीप

।।श्री।।

जीवनातील दीप प्रज्वलित करणारी व्यक्ती, सभोवतालचे जग ज्यांना प्रोफेसर के.वि.बेलसरे म्हणून ओळखायचे ते माझ्यासाठी प.पू. बाबा होते.

स्वामी विवेकानंद व रामकृष्ण परमहंस, हे माझ्या आई-बाबांचे दैवत असल्यामुळे, अध्यात्म मार्गाची लहानपणापासून गोडी होती. १९८६ साली, आईबरोबर मी मालाडला बाबांच्या घरी गेलो. खूप प्रेमाने व आपुलकीने त्यांनी माझी विचारपूस केली. निघताना, आशीर्वाद दिला.

श्री महाराजांचे चरित्र मी वाचले, त्याच वेळी महाराज माझ्या जीवनात आले. श्रीं चे चरित्र म्हणजे बाबांनी लिहिलेला एक ग्रंथच आहे. सद्गुरू कृपा असल्यावर काय होते याची प्रचीती आहे.

गोंदवल्याच्या उत्सवातील प्रवचने, मालाड मठातील ज्ञानेश्वरीची प्रवचने, मी ऐकली आहेत. प्रवचनातील तत्वज्ञान, महाराष्ट्रातील थोर संत तसेच युरोपियन तत्वज्ञानी यांच्या गोष्टी ऐकून मी अंतर्मुख होऊ लागलो. आयुष्यात गुरू हा सर्वस्व आहे हे, समजायला लागले. सरस्वतीची कृपा असल्यावर काय होते ते प्रवचन ऐकल्यावर वाटते. खूपशी पुस्तके मी वाचली आहेत. अध्यात्म संवाद सारख्या पुस्तकांची मी पारायणे केली होती. मानसपूजा, नामस्मरण, भक्ती, हे विषय खूप भावले.

२००९ साली, बाबांची १०० वी जयंती बेलसरे कुटुंबीय व श्री. महाराजांचे भक्त यांनी मालाडला अत्यंत प्रेमाने साजरी केली. त्यावेळी, सेवा करण्याचे भाग्य मला लाभले. त्याच दिवशी रात्री, खोलीभर सुगंधाचा सुवास दरवळत होता. हा अनुभव आला. हा, बाबांनी मला दिलेला प्रसाद समजतो.

नामस्मरण व गुरुसेवा घडो ही च रामचरणी व बाबांच्या चरणी प्रार्थना.

श्रीराम समर्थ।

श्री. नरेंद्र जोशी.