सहवास
परमपूज्य ती. बाबांच्या आठवणी
१९८२ साली मी, उषा सबनीस आणि माझे यजमान दादा सबनीस, डिसेंबर महिन्यात माझे दीर डॉ. रमेश सबनीस श्री. केतकरांच्या घरातल्या प.पू गोंदवलेकर महाराजांच्या मठात दर्शनाला गेलो. नंतर ती. बेलसरे बाबांना भेटायला गेलो. डिसेंबर मधेच लगेच गोंदवलेकर महाराजांचा पुण्यतिथी उत्सव असल्याचं कळलं. उत्सवाला येण्याची आमची इच्छा बाबांना सांगितली. बाबांनी बरोबर येण्याची इच्छा मान्य केली. ती. बाबांबरोबर शेवटपर्यंत आमच्या गाडीतून जाण्या-येण्यामुळे बाबांचा खूप सहवास मिळाला.
मी १० वर्षाची असताना माझे वडील वारले. ती. बाबांचे व माझे वय सारखेच असल्याने, मी मनापासून बाबांना वडिलांच्या ठिकाणीच मानायचे. समोर आलेल्या माणसाचे अंतरंग ओळखून, त्याला समजेल अशा भाषेत ते त्याला समजावून सांगायचे. त्यामुळे समाधान व्हायचे. मी माझ्या मनात अध्यात्माविषयी येणारे प्रश्न बाबांना विचारायची. त्यांच्याकडून मला मिळालेल्या उत्तरातून अध्यात्म म्हणजे काय ह्याची खरी जाणीव झाली. आणि मला जगण्यातला खरा आनंद मिळाला. नुसत्या माळा ओढून ते ज्ञान होत नाही तर शांती समाधान आणि आनंद आपल्याला किती मिळतोय आणि प्रत्येक गोष्ट महाराजांच्या इच्छेनेच होत असते आणि त्यातच आनंद मानणं ही खरी शिकवण मला ती. बाबांकडूनच मिळाली. बाबा नेहमी म्हणायचे तुमचा संसारयोग चांगला आहे. तुमची मुलं, नातेवाईक, स्नेही, सर्वांशी तुमचे चांगले संबंध आहेत. कोणत्याही परिस्थितीत आनंदाने कसे जगावे, ह्याची शिकवण मला ती. बाबांकडूनच मिळाल्याने आयुष्य आनंदात चाललयं.
– श्रीमती. उषा सबनीस
